Προ 63 ετών, το 1950, ένας
πολυγραφότατος Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος, Ηλίας Μπέτσιος, έγραφε σε
ένα σχετικό με τα αίτια των πυρκαγιών στη
χώρα μας βιβλίο: «Ο εμπρηστής
κατά γενικήν αντίληψην είναι κακούργος»
Σήμερα στην κορύφωση πλέον του
καλοκαιριού, με μια έντονη «πυροσβεστική δραστηριότητα φάνηκε ξεκάθαρα προς όλες τις κατευθύνσεις
πόσο σημαντικό είναι η «μηδενική ανοχή» στο επαχθές έγκλημα του εμπρησμού.
Δεν μπορεί μετά από τόσες
φρικαλέες καταστροφές του φυσικού μας πλούτου εξαιτίας των πυρκαγιών να
είναι ανεκτό από την ελληνική
κοινωνία και την συντεταγμένη πολιτεία,
να συνεχίζεται αυτό το έγκλημα στην πατρίδα μας.
Δεν μπορεί να μένει ασύλληπτο και
ατιμώρητο το χέρι που εγκληματικά παραδίδει στην πύρινη λαίλαπα τον δασικό πλούτο, το βιός των συμπολιτών μας
και πολλές φορές και την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Και πριν συνεισφέρουμε στο δημόσιο διάλογο για το αν οι πυρκαγιές στη χώρα μας είναι από πρόθεση ή αμέλεια και οι εμπρησμοί είναι πράξεις
εγκλήματος, συμμετρικές ή ασύμμετρες, ας δώσουμε απλά μερικά «στοιχεία» για το
χρόνο που πέρασε (2012)
αναγόμενα στο μέσο όρο:
Λοιπόν στην πατρίδα μας
Κάθε 20 λεπτά εκδηλώνεται 1
πυρκαγιά.
Κάθε ώρα εκδηλώνονται
2 αστικές πυρκαγιές.
Κάθε μέρα εκδηλώνονται 23
αγροτικές πυρκαγιές.
Κάθε μήνα εκδηλώνονται
240 δασικές πυρκαγιές.
Όσο αφορά την χωροταξική εκδήλωση των πυρκαγιών, δυστυχώς το
φαινόμενο εξελίσσεται σε όλη την
επικράτεια.
Στο Νομό Αττικής σε κάθε, λιγότερο από δύο ώρες εκδηλώνεται 1 πυρκαγιά.
Στο Νομό Ιωαννίνων
κάθε ημέρα εκδηλώνονται περί
τις 4 πυρκαγιές.
Στο Νομό Ηλείας κάθε εβδομάδα εκδηλώνονται περί τις 13
αγροτοδασικές πυρκαγιές.
Στο Νομό Μεσσηνίας
κάθε μήνα εκδηλώνονται 38 αγροτικές πυρκαγιές το μήνα.
Στην Πελοπόννησο (όρια Π.Δ.Π.Υ.) κάθε μήνα εκδηλώνονται 46
δασικές πυρκαγιές.
Στο ερώτημα, τώρα, αν
το χέρι του εμπρηστή οπλίστηκε από πρόθεση ,τα στοιχεία των ολοκληρωμένων
προανακρίσεων, δίνουν μια ανησυχητική εικόνα:
Στις αστικές
πυρκαγιές, το ποσοστό του
εμπρησμού από πρόθεση φθάνει περί το 36%, στις αγροτικές πυρκαγιές το ποσοστό ανεβαίνει περί το
49% και
στις δασικές πυρκαγιές σκαρφαλώνει
δυστυχώς στο 58,24%.
Αναφορικά τώρα με την αιτία έναρξης της πυρκαγιάς,
Στις αστικές πυρκαγιές, τα
πρωτεία έχει η χρήση γυμνής φλόγας (σε
ποσοστό περί τα 45%), ο ηλεκτρισμός, οι πυρακτωμένες επιφάνειες, τα υπολείμματα καπνίσματος και οι σπινθήρες.
Στις αγροτικές πυρκαγιές τα πρωτεία κρατεί και εδώ η
χρήση γυμνής φλόγας , σε ποσοστό όμως εξαιρετικά υψηλό κοντά στο 75% και ακολουθούν, τα υπολείμματα καπνίσματος, ο ηλεκτρισμός και οι σπινθήρες.
Στις δασικές πυρκαγιές το
ίδιο πρωταίτιο, δηλ η χρήση
γυμνών φλογών, αυξάνει τη συμμετοχή του κοντά στο 78%, και ακολουθούν τα φυσικά φαινόμενα, τα υπολείμματα
καπνίσματος, ο ηλεκτρισμός και οι σπινθήρες.
Τα παραπάνω στοιχεία δίνουν ξεκάθαρη την απάντηση στο ποιος
ευθύνεται κατά κύριο λόγο για τις πυρκαγιές στη χώρα μας: «Αυτός που φέρει την
γυμνή φλόγα, το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΕΡΙ.»
Τώρα επίσης στο επίσης καίριο ερώτημα ποιοι είναι αυτοί στους οποίους ανήκει το εμπρηστικό χέρι του
εγκλήματος, και παρά ότι το ποσοστό
εξιχνίασης είναι σημαντικά μικρό μέχρι πρόσφατα, πάνω από 800 άτομα φέρονται ως δράστες
πυρκαγιών.
¨Ένα εθνικό έγκλημα, ασύμμετρων
διαστάσεων, ειδικά αν ληφθεί υπόψη το
τραγικό στοιχείο των δεκάδων θανάτων και των
εκατοντάδων τραυματισμών που σημειώθηκαν εξαιτίας των πυρκαγιών μέσα στη
χρονιά.
Ως τελευταίο θα επικεντρώσουμε στην πρόθεση όλων αυτών που εγκληματούν εις
βάρος της πατρίδας μας και του λαού μας
«παίζοντας με τη φωτιά».
Ο νομοθέτης πράγματι διαχωρίζει το έγκλημα του εμπρησμού ως
προς την πρόθεση το δράστη: πρόθεση ή
αμέλεια.
Και αναφορικά με τους εμπρηστές εκ προθέσεως, είναι
πασιφανές πλέον το μέγεθος του εγκλήματος που διαπράττουν.
Αναφορικά όμως με τον «εξ
αμελείας» εμπρησμό, νομίζω ότι πρέπει πλέον να υπάρξει σοβαρός προβληματισμός.
Ο νομοθέτης θέλει τον «αμελή εμπρηστή»
είτε να πυρπολεί από έλλειψη της
προσοχής, την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει
είτε
να πυρπολεί επειδή δεν
πρόβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του,
είτε
πρόβλεψε ως δυνατό, τον εμπρησμό από τις πράξεις του πίστεψε
όμως ότι δεν θα επερχόταν.
Σήμερα όμως μετά από
τόσες καταστροφές σε αυτή τη χώρα, μετά από τόση δημόσια συζήτηση, μετά από τέτοια προβολή και ενασχόληση της
κοινής γνώμης με τις πυρκαγιές μπορεί να ισχύουν οι παραπάνω κατηγορίες
αμελείας:
Ποιος άραγε κάτοικος αυτής της χώρας μπορεί να μην είδε, να μην άκουσε, να μην πληροφορήθηκε για τους
κινδύνους της πυρκαγιάς, για τα καταστροφικά αποτελέσματα της πυρκαγιάς.
Νομίζω πλέον ότι
στο απεχθές αυτό έγκλημα του εμπρησμού, αυτή η «ενσυνείδητη αμέλεια» στην πλειονότητά της συνταυτίζεται και
προσεγγίζει τον «ενδεχόμενο δόλο» καθώς νομίζω ότι στην πλειονότητά τους αυτοί
οι «αμελείς εμπρηστές» γνωρίζουν ότι από την αμέλειά του μπορεί να έλθει το
καταστρεπτικό «αξιόποινο αποτέλεσμα»
Γιατί αυτός που
το αυγουστιάτικο μεσημέρι με τον αέρα να φυσάει στ αυτιά του, αποφασίζει
είτε να κάψει τα ξερόκλαδα του, είτε να κάψει τα σκουπίδια του, είτε να κάνει
υπαίθριο μπάρμπεκιου στα πεύκα, είτε να κάνει θερμές εργασίες με τροχό, κόλληση
στο ύπαιθρο, η να κυκλοφορήσει με το σπινθηροβόλο όχημά του στην ύπαιθρο,
γνωρίζει πλέον σοβαρά και με σιγουριά
ότι από την πράξη του ενδέχεται να παραχθούν καταστροφές. Απλά «εγκληματικά»αδιαφορεί.
Πρέπει να το συναποδεχτούμε ως
πατριωτικό καθήκον να σταματήσουμε τις πυρκαγιές στη πατρίδα μας.
Καθένας έχει το δικό του κομμάτι
της ευθύνης.
Ο μνημονιακός διαχειριστής, να
σταματήσει τις περικοπές στον τομέα της πολιτικής προστασίας.
Η Πολιτεία να φτιάξει κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο για την
προστασία του δασικού πλούτου από την
οικοπεδοποίηση και την αυθαίρετη χρήση του.
Επίσης άμεσα να προχωρήσει στην ενίσχυση των
φορέων πυροπροστασίας-πυρόσβεσης
επιλύοντας τα χρόνια προβλήματά τους.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη να
δείξει τόσο στους εκ προθέσεως όσο και
στους εξ ενσυνείδητης αμελείας- ενδεχόμενου δόλου, εμπρηστές το εύρος του εγκλήματός τους.
Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αποδεκτεί ότι
οι εμπρηστές είναι «κακούργοι» όπως έλεγε ο εκλεκτός συνάδελφος Ηλίας Μπέτσιος το 1960, ο οποίος
χαρακτηριστικά σημείωνε:
«Ο άνθρωπος του λαού δεν δύναται
συχνά να εννοήση ότι ο εμπρηστής είναι εγκληματίας, επιζήμιος εις τον λαόν, ότι
προς το συμφέρον της ολότητας πρέπει να τιμωρήται και ότι ουχί η ασφάλεια, αλλά
η ολότης πληρώνει την ζημίαν»