TO AΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΑΘΟΣ

Υπό τους πένθιμους ήχους της καμπάνας που θρηνεί το Θείο Πάθος, θρηνούμε το δικό μας ανθρώπινο πάθος που θα  συνεχίσει αέναα χωρίς δυστυχώς την αναμονή της αναστάσιμης λύτρωσης.
Συνεχίζουμε την ανθρώπινη ιστορία  υπό το μαρτύριο των απάνθρωπων πολεμικών συγκρούσεων, των απίστευτων εγκλημάτων της ανθρώπινης διαστροφής, υπό τον εφιάλτη της ανισότητας, της αδικίας της αδυσώπητης οικονομίας των αγορών και του κέρδους.
Οι πένθιμοι ήχοι της καμπάνας της Μ..Παρασκευής θρηνεί ομού και για το ανθρώπινο μαρτύριο, που τόσα χρόνια μετά την έλευση του  Χριστού, συνεχίζεται.
Και σήμερα στην γήινη οικογένεια ο πόνος και η θλίψη υπερτερούν του γέλιου της χαράς.
Ο θάνατος, η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο πόνος, η αρρώστεια, η βία  έχουν κατανικήσει την ευτυχία την ευμάρεια.
Η απίστευτη συγκεντρωμένη γνώση, η τεχνολογία, οι νέοι τρόποι και τα μέσα παραγωγής, η εξελιγμένη πολιτική σκέψη δεν μετέβαλλαν το ισοζύγιο της θλίψης.
Αμέτρητες  ζωούλες, που πουθενά δεν θα καταγραφούν, θα αφαιρεθούν και  σήμερα σε όλο τον κόσμο, όπως κάθε μέρα, από έλλειψη  τροφής, νερού,  ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Σε αυτές θα προστεθούν και άλλες τόσες εξαιτίας της πάσης φύσεως εγκληματικής ανθρώπινης δραστηριότητας.
Μ.Παρασκευή 2013 και το πένθιμο κτύπημα των καμπάνων, υπομνύει το ανθρώπινο πένθος μιας ανθρωπότητας που ακολουθεί αιώνες το δικό της Γολγοθά χωρίς όμως να βιώνει την δική της Ανάσταση...