Μερικές φορές το να αποδώσεις το μαύρο, το σκοτεινό της ζοφερής πραγματικότητας μας είναι δύσκολο. Να αποτυπώσεις, να αποδώσεις την τραγική πλευρά της καθημερινότητας που πλέον έχει μετατραπεί σε θηλιά στο λαιμό του λαού μας και της χώρας μας.Αυτές τις ώρες που είναι σε εξέλιξη ένα ακόμα σκληρό χτύπημα εναντίον
της ζωής μας, από το λόμπι του μνημονίου, προσπαθούμε να στείλουμε
δυνατά τη φωνή μας στους διαχειριστές της κρίσης, να κατανοήσουν το
αδιέξοδο της πολιτικής, να ματαιώσουν το έγκλημα στον περήφανο τούτο
λαό. Πολλά μπορείς να γράψεις, αλλά το καλύτερο είναι η απόδοσή τους με
μερικές γελοιογραφίες από τον χαρισματικό συνάδελφο Σπ.Μουρατίδη που
συνεχίζει να γελοιογραφεί την τραγική ελληνική καθημερινότητα.
Οι φίλοι ισχυροί που έχουν στέρξει προς την "βοήθεια" και σωτηρία μας, σαφώς και έχουν τα δικά τους πλάνα για την ανόρθωση μας. Θυμίζει έντονα τον τρόπο που ένα μεγάλο αρπακτικό μπορεί να συμπεριφερθεί σε μια χελώνα. Την αρπάζει στα νύχια του από τη γη, την ανορθώνει και στη συνέχεα, την εκτοξεύει με δύναμη από ψηλά στα βράχια, προκειμένου να σπάσει το καύκαλο και να είναι έτοιμη προς βρώση.
Πάντα σε αυτές τις δύσκολες εποχές, οι δημοκρατικές κατακτήσεις, περνούν από τρικυμισμένες θάλασσες, καθότι οι φωνές, οι επικίνδυνες φωνές για την εξουσία, πρέπει να σιωπούν, να αποδυναμώνονται, να λασπολογούνται. Ειδικά οι βασικοί δίαυλοι επικοινωνίας σε αυτές τις δύσκολες στιγμές γίνεται προσπάθεια να χειραγωγούνται να είναι διθυραμβικές για τους διαχειριστές και να είναι αποκλεισμένοι για τους διαφωνούντες. Χαλεποί καιροί..
Ο λαός μας, ο περήφανος και σκληρά δοκιμασμένος, ιστορικά λαός μας, πάντα βρισκόταν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα των κατακτητών και δυστυχώς των συνεργατών του.
Πάντα του ζητούσαν συνεργασία και θυσίες και η ανταμοιβή του ήταν φτώχεια, αίμα, εξαθλίωση.
Η λευτεριά του και η αξιοπρέπεια του, πληρωνόταν ακριβά. Η ιστορία πανομοιότυπα επαναλαμβάνεται.